Contact

Ik loop de supermarkt uit met een volle tas boodschappen. En wurm mezelf tussen de argeloos geparkeerde fietsen door zodat ik bij mijn fiets kan. Dan hoor ik achter me:
“Noh moid, je ken d’er niet uit zeker?”
Ik draai me om en kijk in het vriendelijke gezicht van een oudere mevrouw.
“Nee, inderdaad. Maar ik wacht wel even want als u gaat, dan kan ik makkelijker bij mijn fiets.”
Terwijl ze haar boodschappen in de tas doet en haar fiets pakt: “Ik had de hele dag mijn kleinkind, het is leuk hoor, maar toch ook wel vermoeiend. Ik ben blij als ze haar weer komen halen. Nu dus nog even snel boodschappen doen. Ik maak iets gemakkelijks hoor.”
“Ik kan het me voorstellen. En dan vanavond lekker uitrusten op de bank?”, antwoord ik.
“Ja en dan komt mijn favoriete televisie-programma. Eerst het journaal, want ja, in wat een wereld leven we he, en dan daarna het muziekprogramma en dan ga ik vroeg naar bed.”
“Klinkt goed, geniet ervan, ik wens u een fijne avond!”, en ik stap op mijn fiets met en grote glimlach. Door de regen naar huis.